Strona:Piosnki i satyry (Bartels).djvu/023

Który z żydem arendarzem
Chłopów własnych drze jak łyka,
Który nie patrząc na skutki,
Prócz tych jakie w kieszeń bierze,
Najwięcej kartofli zbierze,
A najwięcej sprzeda wódki.
 I nie może być człek nizki,
 Jeśli ma z administracji
 Majątku potrójne zyski,
 A podwójne z propinacji;
 Że żadnego nie prowadzi
 Z chłopami nigdy rachunku,
 Tyle tam tego frasunku —
 Zawsze sobie dobrze radzi.
Wszyscy wiedzą, że zabija,
Morzy głodem lud poddany,
Który nędzny, siłą kija
Dzień w dzień do pracy jest gnany;
Zamiast oplwać mu twarz całkiem,
Zamknąć każde drzwi przed nosem,
Wszyscy zgodnie jednym głosem
Obierają go marszałkiem.
 Pieniacza, marnotrawnika,
 Jakiego pod słońcem niéma,
 Wynoszą na urzędnika,
 Co los rodzin w ręku trzyma;
 Głupca, którego list prozą,
 Mógłby być dla osłów wzorem,
 Obierają kuratorem!
 Kuratorem szkół, o zgrozo!
Jak nasz tak i wszystkie kraje
Mają wiele zła w szczegółach,
Ale szczerze to wyznaję,
Więcej jest sensu w ogółach.
Co jest złem, złem się nazywa,
Dobre dobrem, tu inaczej:
Złe na dobre się tłumaczy,
A dobre często złem bywa.
 Królem ślepych jednooki.
 U nas co wiorsta uczony,