Strona:Piosnki i satyry (Bartels).djvu/042

 Wreszcie, cóż ich różnić miało
 Owych greckich w sercu braci,
 Interesów mieli mało
 Wszyscy byli nie żonaci,
 Więc kiedy nie było miary
 Zrobić z siebie nieprzyjaciół,
 Cóż dziwnego, że trzy pary
 Świat stary liczył przyjaciół?

Niechby Orest był dostatni
Pylad goły, dajmy w nędzy,
I chciał już w biedzie ostatniej
Wziąć u Oresta pieniędzy;
Cóż byłoby? — ze chciwością
Orest brudną by się zaciął,
Pylad splamił niewdzięcznością,
I przepadło dwóch przyjaciół!

 Niechby który z nich miał żonę
 Z cokolwiek ładną twarzyczką,
 Lub co gorsze jeszcze pono
 Przyjaciółkę baletniczką,
 Prędkoby przyjaźń ustała,
 I zawziętych nieprzyjaciół
 Historja by cytowała
 Zamiast tych kilku przyjaciół!

Niechby z sobą graniczyli
Suchą miedzą, lub przez rzeczkę,
Nimby rok z sobą przeżyli,
Jużby mieli jakąś sprzeczkę;
Orest by się worał w grunta,
Pylad w lesie chrustu naciął;
I nie warta kłaków funta,
Cała przyjaźń tych przyjaciół!

 Niechby Orest na Marszałka
 Chciał iść, o! nic pewniejszego,