| I. Iulii. Lipcá. |
PRzedźiwny Sámſon cnot y dárow Bożych zacnośćią / á zwłaßczá męſtwem y śiłą mocarz nigdy nieſłychany / á ná wybáwienie ludu Bożemu dány : ießcze w żywoćie mátki ſwey od Anyołá zwiáſtowánie y z oſobnego dáru Bożego poczęćie miał. Gdy znowu on lud Izraelſki zápomniał P. Bogá ſwego / á vdal ſię zá obcemi bogi : pokaráł ie P. Bog niewolą y mocą Filiſtyńſką : ták iż byli od nich opánowani y śćiśnieni przez lat czterdźieśći. Ale P. Bog nieſkrocony w miłośierdźiu ſwym / zmiłował ſię nád nimi : y ná wybáwienie ich / przeyzrzał im dźiwnego mocarzá Sámſoná ießcze żywotá mátki iego. bo poſłał Anyołá ſwego do żony iednego pobożnego człowieká Mánuego z pokolenia Dán / ktora byłá z przyrodzenia niepłodna. ſkąd ſię znáczy dobrze / iż tá niewiáſtá wielkiey pobożnośći byłá pełná / iż ſię sſtáłá godna nietylko widzenia Anyelſkiego : ále y napráwy takiey niepłodnego przyrodzenia ſwego. Czáſu tedy iednego / gdy podobno na modlitwie była vkazał ſię iey Anyoł y rzekł : Niepłodnaś á dźieći nie maß : ále pocznieß y porodźiß ſyná. patrzże ábyś wina nie piłá / áni pijánego żadnego napoiu : á żebyś nic nie iádłá nieczyſtego : bo pocznieß y porodźiß ſyna / ktorego ſię głowy brzytwa nie dotknie / przeto iż będźie Názáreus / abo poświęcony y oddány Bogu od żywotá mátki ſwey / y on pocznie wybáwiáć Izráelá z ręku Filiſtynſkich. Ták do rodzeniá tákiego człowieka ná cudowne ſpráwy Boskie obránego / kazał ſię P. Bog mátce przypráwić : áby dźiecię miáry / trzeźwości y posłußenſtwa
