Strona:Pisma Henryka Sienkiewicza (ed. Tyg. Illustr.) vol. 37.djvu/169

rzawy dojechał wreszcie do Monte Carlo i kazał woźnicy zatrzymać się przed hotelem Paryskim. Ale nim zdążył wysiąść, spostrzegł przy trawniku Romulusa i Remusa, z rakietami w ręku, podrzucających piłkę pod dozorem kozaczka, którego pani Lageat nazywała dziwnie ubranym służącym.
 Oni też, spostrzegłszy go, podbiegli.
 — Dzień dobhy, panu!
 — Dzień dobhy!...
 — Dzień dobry! Jest mama na górze?
 — Nie. Maman pojechała na howerze z panem de Sinten.
 Nastało milczenie.
 — Ach! mama pojechała na rowerze z panem de Sinten! — powtórzył Świrski. — Dobrze!
 I po chwili rzekł:
 — Prawda! spodziewała się mnie dopiero o czwartej!
 Nagle począł się śmiać:
 — Dramat kończy się farsą... Ale to przecie Rywiera! Jaki też ze mnie osieł!
 — Czy pan na mamę zaczeka? — spytał Romulus.
 — Nie. Słuchajcie chłopcy: Powiedzcie ma-