Strona:Pisma Henryka Sienkiewicza (ed. Tyg. Illustr.) vol. 77.djvu/024

pochowane. Jakób, syn tegoż Joachima, mąż godny i do posług kraju habilis».
 Spostrzegamy tu sprzeczność między Stryjskim a Paprockim, gdy pierwszy Przeworsk, drugi Przemyśl jako miejsce spoczynku Sępa podaje. Zdaje się jednak, że Paprocki lepiej był zawiadomiony, na co naprowadza nas wiadomość, że spowiednikiem Mikołaja Sępa był niejaki ks. Antoni z Przemyśla; widać stąd, że Szarzyński był w stosunkach kościelnych z Przemyślem, tam więc najprędzej chciał być i był pochowany.
 Co do brata Jakuba, o którym wspomina Paprocki, jest to ten sam, który zebrawszy poezye Mikołaja, porozrzucane u Starzechowskich, Pobiedzińskich i Pretwiców, wydał je pod tytułem: «Mikołaja Sępa Szarzyńskiego rytmy albo wiersze polskie, po jego śmierci zebrane i wydane R. P. 1601». (Miejsce druku nie jest wymienione). Rytmy zadedykowane są p. Jakubowi Leśniowolskiemu, podczaszemu ziemi lwowskiej. Jak zaś dalece rzadkie było to wydanie, niechaj posłuży za dowód, że Juszyński w Dykcyonarzu poetów polskich, str. 230, mówiąc o Sępie, dodaje: «Poezyj jego drukiem ogłoszonych nigdzie nie znalazłem». Prócz wymienionych, wspomina o Sępie ksiądz Andrzej Wargocki, w dziele swojem: «O Rzymie pogańskim», wyszłem w Krakowie, w drukarni Łukasza Kupisza roku 1648 (wcześniejsze wydanie u Jana Szarfenbergera