przez
Grano u nas „Starego męża“ na benefis Chomińskiego, a raczej sam benefisant wybrał dla siebie tę sztukę, która, przedstawiana tu i owdzie na scenach prowincyonalnych, nigdy jednakże dotychczas nie ukazała się na warszawskiej. W dość jednostajnem, podczas miesięcy letnich, życiu warszawskiem, benefis, a zwłaszcza benefis którego z lepszych i ulubieńszych artystów, stanowi chwilę ważną i ogólny budzącą interes. Budzi się wówczas jakby z drzemki zmęczona i osowiała od upału ludność; przy kasach tłok; ojcowie dla córek, mężowie dla żon, narzeczeni dla narzeczonych starają się o bilety; słyszysz narzekania na złe urządzenia kas, rozmowy o sztuce, przewidywania krytyków; słowem, ruch i rozbudzone życie, jakby podczas karnawału.
Jednakże, w sam dzień benefisu Chomiń-
