Strona:Pisma I (Aleksander Świętochowski).djvu/077

nął w hotelu żyd, który chce skontraktować kilkudziesięciu mularzów.
 Gdyby błyskawica otworzyła Krugowi niebo, nie wskoczyłby w nie z taką siłą, z jaką rzucił się we drzwi i wybiegł na ulicę.
 Żona wyjrzała przez okno.
 — Na długo tam może mieć zajęcia?
 — Na dwa miesiące — odrzekł Klotz, poklepawszy ją czule po ramieniu, i zwrócił się do wyjścia.
 — Tata pojedzie — szepnął żałośnie pod piecem mały Fritz do starszego brata.
 — Nie, moje dziecko — upewniła matka, uśmiechnąwszy się do wychodzącego portyera.
 Na drugi dzień wieczorem obwieszony czterema synami Krug rozdzielał między nich całusy i napomnienia.
 — Pamiętaj August, nie zniszcz nowych spodni i chodź do szkoły.
 — I ty Fritzku także ucz się abecadła. Za to wam ojciec przywiezie z Warszawy ładne buty. No, jeszcze raz pocałujcie mnie.
 Chłopcy zaczęli go tak obficie ślinić, że wkrótce wyglądał jak upoliturowany.
 — Dość tego, dość już — wołał portyer — musimy iść, bo zaraz dzwonić będę.
 Skończył Krug pożegnanie z dziećmi, uścisnął rękę żony i zabrawszy tłomoczek, udał się na stacyę. Siadłszy do wagonu, spojrzał tęsknym wzrokiem w stronę,