Strona:Pisma VII (Aleksander Świętochowski).djvu/206

 — To niech się na dzisiejszy wieczór postara.
 — Proszę mnie nie obrażać.
 — Ja ci tylko, moja duszko, dobrze życzę.
 — Cicho! Mężczyźni nadchodzą. Ten z brzegu od nas Astjos, obok niego Heron, mąż jego pięknej siostry, Orli; dalej stary urwis Kobus, za nim komedyopisarz Anor.
 Heron. Jakaż jest treść tej komedyi?
 Anor. Przyrzekłem Skitowi, że nie zdradzę jej przed wystawieniem.
 Astjos. Ale wesoła i krótka? Bo inaczej nie pójdę do teatru.
 Anor. Zadowoli cię.
 Kobus. Zaręczam, bo ją czytałem.
 Anor. Czytałeś?
 Kobus. Skit mnie prosił o przejrzenie jej, czy będzie dość zajmująca.
 Anor. To niepodobna! On by mnie nie ufał?
 Kobus. Widocznie.
 Anor. Skoro znasz mój utwór, to możesz go tym obywatelom opowiedzieć.
 Kobus. Tytuł: Długi język.
 Anor. Ha, ha, ha.
 Kobus. Treść: Poeta sceniczny zbiera po mieście nowinki dla utkania z nich komedyi. Wyczerpawszy je zupełnie, zaczyna puszczać złośliwe plotki, które wywołują śród mieszkańców zabawne nieporozumienia i swary. Ale pewnego dnia poeta spostrzega, że nie