Strona:Pisma VI (Aleksander Świętochowski).djvu/033

wyznaję, poczułem trochę nad nią litości. Ponieważ bezużytecznie trzymać jej nie mogę, więc wystawiłem na targ; chciałbym jednak, żeby albo kto nabył razem troje, co byłoby najlepszem, bo w rozłączeniu pomrą, albo przynajmniej pozbyć się ich równocześnie.
 Plutoforos. Dziecko — najniżej?
 Trofos. Pół miny.
 Plutoforos. Dam.
 Linos. Ja biorę matkę.
 Trofos. A kto ojca? Poczekajcie, może się jeszcze jaki amator trafi. Za tego kalekę nie spodziewam się dostać wiele, a gdybyście mu zabrali z przed oczu żonę i dziecko, padłby mi z tęsknoty, alboby tak zmarniał, że niktby nie dał za niego garści białego piasku.
 Linos. Ile go cenisz?
 Trofos. Ćwierć miny.
 Linos. Jeśli go nikt nie weźmie, kupię żonę z mężem.
 Plufoforos. A jeśli go weźmie, kupię syna z matką.
 Linos (zdumiony). A to dla czego?
 Plutoforos (sucho). Dla tego, że oboje do sprzedania.
 Kriton (do Linosa, odprowadzając go na stronę). Pozwól na chwilkę...
 Plutoforos. Niedaleko stąd jest kilka par, ale jakieś mizerne i drogie. Czy nie mógłbyś ze mną pójść?
 Trofos (do Melity). Nie oddalajcie się.
 Plutoforos. Jesteś pewny, że nie umkną?...