4. Pismo święte zawiera w sobie wszystkie prawdy wiary świętej do zbawienia konieczne.
„Obadwa Testamenty jeden i Ten Sam Bóg dał ku pożytkowi rodzaju ludzkiego: Przedewszystkiem czytajcie ustawicznie podaną wam przez Apostołów Ewangelię, a wszelką znajdziecie w niej naukę.* (Ireneusz Adv. liaer. IV. 35).
„To co się zawiera w Piśmie świętem jest do zbawienia wiernych w zupełności dostateczne.“ (August. in Job. tr. 49; De doctr. Chr. 1, 2).
„Wymień mi co takiego, co do zbawienia jest konieczne, a czegoby w Piśmie świętem nie było. W niem wszystko jest doskonałe i bez braku, ponieważ pochodzi od Tego, Który Sam jest doskonały i bez braku. Jakże bardzo oklamują heretycy, którzy Pismo święte przedstawiają, jako naukę religii niedostateczną i niedokładną; i jakże daleko mędrsi są ci, którzy w Piśmie św którego nic dodać ani ująć nie można, wszystko znajdują. Czego w Piśmie świętem niema, o tem wiedzieć nie potrzebujemy.“ ( Hilary z Poitiers. Tract. in Ps. 118, 133).
„Księgi Ewangelii są niejakim podręcznikiem i streszczeniem całej teologii, gdyż poznanie Boga czerpiemy z Pisma świętego i Ewangelii.“ (Hieronim Prooemium in Ev, Joan.)
„Głównem źródłem z którego czerpiemy znajomość tego, co nas obowiązuje, jest Pisino święte, ponieważ w niem podaną nam jest reguła życia. (Bazyli W. Epist. ad Greg. Theol.).
„Jeżeli zaś nasi przeciwnicy obstają przy tem, żeby wierzyć w to, czego Pismo święte w sobie nie zawiera, tak samo jak w to, co tam jest zamieszczone, to zdradzają się dostatecznie, że im chodzi o własny interes i polemikę, a nie o samą prawdę. Tą drogą właśnie postępowali kłótliwi dyalektycy pogańscy.“ (Ambroży De Incarn.c.9).
„Czytajcie więc podaną wam przez Apostołów Ewangelię, a wszelką w niej znajdziecie naukę.“ (lren. Adv. haeres. 4, 35.)
„W Księgach Ewangelii bowiem spisane są nauki, przez które wszyscy zbawienie osiągają.“ (VIII. Sobór Ekum. act. x. c. 3).
„Przedewszystkiem więc (najmilszy Bracie) polecam ci, abyś się trzymał tego, co jest rzeczą główną, a mianowicie, onego jarzma słodkiego i ciężaru lekkiego, które włożył na nas Pan nasz Jezus Chrystus, jak to Sam mówi w Ewangelii, i pod którem Sam zespolił nas w nowy lud przez Sakramenta, co do liczby bardzo nieliczne i co do zachowania bardzo łutwe, a co do wpływu swego na nas nader skuteczne, jakimi są: Chrzest w Imię Trójcy Świętej sprawowany i uczestnietwo w Ciele i Krwi Pańskiej przez Komunię świętą; i wogóle przez to wszystko, co nam Pismo święte kanonicznie poleca, opuściwszy z niego to wszystko, co niegdyś obowiązywała wolę ludu starotestamentowego, stosownie do potrzeby jego serca i czasu proroczego, a co zawarte zostało w Pięcioksięgu Mojżesza.“
„Następnie zachowaj i te rzeczy, które w Piśmie świętem nie są zapisane, ale tylko z podazachowujemy, i które na całym okręgu ziemsą do zachowywania podane, albo też postanowione zostały przez pełne (t. j. powszechne) Sobory, których powaga w Kościele jest nader zbawienną, a do tych podań należą naprzykład Święta Męki Pańskiej, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia, Przyjścia z nieba Ducha Świętego, które corocznie obchodzimy; i wogóle to wszystko, co Kościół wszędzie, gdziekolwiek się znajduje, zachowuje Inne zaś zwyczaje kościelne, które w różnych krajach są różne i w różny sposób bywają zachowywane, jak naprzykład w jednych miejscowościach poszczą w Soboty, a w drugich nie; jedni przystępują do Komunii świętej codzień, inni tylko w pewne dni; w jednych miejscowościach ani jednego dnia się nie opuszcza bez Ofiary Mszy świętej, w innych tylko w Soboty i w Niedziele się ją odprawia. I wogóle jeśli się co podobnego gdzie da zauważyć, to zachowywanie tego rodzaju podań daje pewną swobodę, i dobry chrześcijanin pod tym wzgłędem nie ma innego obowiązku, jak tylko stosować się do zwyczaju tego Kościoła, w którym przypadkowo się znajduje. Co bowiem nie jest przeciwne ani wierze, ani dobrym obyczajom, to powinno być uważane jako rzecz dowolna, której zachowywanie obowiązuje tylko ze względu na tych, wśród których się żyje.“ (Aug.
Ep. 54. ad Januar.).
„A przeto, bracia, stójcie i trzymajcie się podań, którycheście się nauczyli, czy to przez mowę, czy też przez list nasz.“ (IITessal.[1] 3, 14). Stąd jawną jest rzeczą, że Apostołowie nie wszystko nam w Listach swych podali, ale wiele rzeczy i bez listów nauczyli; I te rzeczy są godne wiary. Dlatego podania Kościelne uważamy za godne wiary. Jest także i podanie, inie pytaj więcej.“ (Jan Chryz. in Epist. IITess, c. 3. hom. 4).
„Czego bowiem zwyczaj Kościoła zawsze się trzymał, i od czego żadne przeciwne dowodzenia odwieść nie mogły i co pełny (czyli powszech-
- ↑ IITessal — 2. List do Tesaloniczan
