pozostaje. Przechodzą głosiciele słowa Twojego z tego życia do drugiego, ale Pismo Twoje aż do końca wieków rozciągać się będzie nad narodami. Niebo i ziemia przeminą, ale słowo Twoje trwa na wieki.“
„Drogą do zbawienia i do tego życia, które będzie po tej śmierci, postanowiłeś, Boże, dla rodzaju ludzkiego w Chrystusie, Synu Twoim i Pana naszym, i w Piśmie św., które powagą Kościoła Twego powszechnego wszystkim zaleciłeś. Bo prawdą jest, że oprócz Ciebie, Panie, niema żadnego innego nauczyciela prawdy, gdziekby i skądkolwickby za takiego był stawiony.“
„Ponieważ jesteśmy zbyt słabi, aby samym rozumem znaleźć jawnie prawdę, dlatego potrzebną jest nam powaga Pisma świętego. Nie dałby bowiem Pan Bóg Pismu świętemu takiej powagi na całym świecie i po wszystkich ziemiach, gdyby nie chciał, żeby Mu przez nie wierzono i przez nie Go słuchano.“ (August. Conf. 1. 13 e. 15; 5, 7; 6, 5; 7, 7).
Dlatego według Pontyfikału Rzymskiego Konsekrator zwracając się do Biskupa Elekta, tak do niego przemawia:
„Szacując powagę starożytnego przykazania, zapytuję cię, najmilszy Bracie, z cała miłością; czy chcesz, o ile będziesz mógł, rozum swój poddawać pod wyroki i orzeczenia Pisma świętego?“ Elekt odpowiada: „Tak, z całego serca chcę we wszystkiem poddawać rozum mój pod orzeczenia Pisma świętego i wyroków jego we wszystkiem słuchać.“ Następnie pyta Konsekrator: „Czy przyrzekasz i słowem i przykładem nauczać lud według tego co wyrozumiesz z Pisma świętego?“ Elekt odpowiada: „Przyrzekam.“ (Pontific. Roman. De consecrat. Electi in Episcopum[1]).
„Co się zaś tyczy pytania, które księgi Pisma świętego mamy uważać za kanoniczne, to w tem powinniśmy iść za powagą Kościołów Katolickich, a z pomiędzy nich przedewszystkiem za tymi, które się Apostolskimi nazywają i same bezpośrednio te Pisma św. od Apostołów otrzymały.
„Nie wierzyłbym bowiem i samej Ewangelii, gdyby mię do tego nie skłaniala powaga Katotolickiego Kościoła.“ (Aug. de Doctr. Chr. 1, 2, c. 8; Q. de Fundam. 6)
„Ale są ludzie pyszni i sami w sobie zaufani, którzy Innym zbyt słabym i ograniczonym narzucają wszelkiego rodzaju wierzeniowe formuły jako naukę wiary, i żądają w tem ślepego posłuszeństwa i potępiają wszystkich nie chcących się poddać ich orzeczeniom, składają z urzędu, wypędzają z kraju, wtrącają do więzień, a nawet śmiercią karzą. Jest to hańba dla prawdziwego Chrześcijaństwa: pycha i okrucieństwo przedstawia się tu jako gorliwość religijna, a podstęp jako mądrość. Żadna z herczyi niejest gorszą i straszniejszą nad tę, która w dzisiejszych czasach tak dumnie i zuchwale głowę podnosi, a którą jest ono niedorzeczne żądanie, aby zaniechać wszelkiego badania i prawd religijnych nie dochodzić, ale tylko ślepo wierzyć.“
„A właśnie ze ślepego wierzenia płynie wszystko zło; i obrońcy tej ślepej wiary są najniebezpieczniejszymi nieprzyjaciółmi prawdziwej wiary. Bo jakże bezczelnem i bezrozumnem jest twierdzenie, że raz przyjętym systemem wiary należy się zadowolnić i że przez ściślejsze badanie go powstaje więcej zawiłości, i że przeto czytanie i wnikanie w treść Pisma świętego jest niepotrzebne.
„Napróżno tacy nauczyciele powołują się na tłumy, napróżno chełpią się wielką liczbą i zewnętrzną okazałością swojego Kościoła, który się wznosi jak Babilońska wieża, gdyż prawda zawsze pozostanie prawdą, chociażby nie wielu było, którzyby się jej trzymali; wszak wielu jest powołanych, śle mało wybranych. Lepiej więc jest przestawać z małą liczbą dobrze wierzących, niż z wielkim tłumem ślepo wierzących“ (Teodoret. Contr. divers. haeres. Sermo 9).
„Z Pisma świętego więc, a nie z następstwa Biskupów, ani nawet i powagi Koncyliów, ani mnogości cudów musi prawda płynąć. Nasz Zbawiciel Sam zwracał Apostołów do Pisma świętego, to zaś co mówię dotyczy głównie tych, którzy twierdzą, że oni jedynie stanowią prawdziwy Kościół. Nadaremnie usiłują dowieść prawdziwości swego Kościoła za pomocą ludzkich świadectw, własnych swych Soborów i fałszywych cudów. Dowody w tych rzeczach tylko z Pisma świętego mieć trzeba. Co się zaś tyczy onych cudów, to należy je zaliczyć do baśni. Zwodzą i sami są zwodzeni. Nie napróżno też Chrystus ostrzegał: „Strzeżcie się fałszywych proroków.“ (Aug. Contra. Petil. De unit. Ecl. 2, 4, 16, Tract. 13 in Joan.).
„Pismo święte przewyższa o wiele wszystkie księgi uczonych zarówno co do treści, jak i co do formy. Przez nie Bóg odpowiada na wszelkie pytanie. Wszelkie wątpliwości znajdują w niem zadawalniające rozwiązanie.“ (Grzeg. W. Praef. in Job.).
- ↑
Pontific. Roman. De consecrat. Electi in Episcopum (Pontificale Romanum, De consecratione Electi in Episcopum) — (włos.) „Pontyfikat rzymski. O konsekracji wybranych na biskupa“
