ści pokarm duchowy z niego czerpać mogą. Można je przyrównać do rzeki, która ma miejsca płytkie i głębokie, w których jagnię swobodnie brodzić i słoń pływać może.“ (Grzeg. W. Praef. in libr. moral. in Job.).
10. Do zrozumienia Tajemnic w Piśmie św. zawartych, potrzebna jest pokora umysłu i czystość serca.
„Nauką Kościoła jest, że Pismo święte przez Ducha Świętego napisane zawiera w sobie nietylko to znaczenie, które dla wszystkich jawne jest, ale ma jeszcze inne, ukryte dla bardzo wielu. To co napisane jest, jest jakby powłoką pewnych tajemnic i obrazem rzeczy Boskich. Cały Kościół ma to przekonanie, że Zakon jest duchowy; ale nie wszystkim ten Zakon który tchnie jest wiadomy, jedno tylko tym, którym łaska Ducha Świętego w słowie mądrości i wiedzy bywa udzielana.“ (Oryg. de Princ. 1, 8).
„Przez Pismo święte oznajmia nam Bóg wszystkie tajemnice Swoje.“ (Hier.in Epist. ad Eph.1, 1).
„Trzeba nam tedy pilnie baczyć, żebyśmy czytając lub słuchając zewnętrznie brzmiących słów Pisma świętego na zewnętrznem rozumieniu ich nie poprzestali; żeby ta dźwignia, która nam jest dana, by nas w górę podniosła, ciężarem swym nas nie przygniotła. Powinniśmy bowiem w tych słowach cielesnych i zewnętrznych szukać tego, co wewnętrzne jest, i mówiąc o ciele, z ciała wyjść. „Litera bowiem zabija a Duch ożywia.“ (Grzeg. W. Prooem. in Cant. c.)
„Zakon bowiem duchowy jest i potrzeba Objawienia Bożego, żeby mógł być zrozumiany, żebyśmy w chwałę odsłonionego Oblicza Bożego wpatrywać się mogli.“ (Aug. Ep. 53, 274).
„Do zrozumienia zaś głębokich tajemnic Pisma świętego, dla postępu w cnocie, potrzebną jest czystość życia.
„Trzeba bowiem wiedzieć, że światło prorocze może oświecić tylko dusze nieskalaneiod wszelkiego brudu oczyszczone. Bo jak zanieczyszczone zwierciadło nie może w sobie odbić podobieństwa, tak też i dusza zajęta Światem i zaciemniona cielesnemi namiętnościami nie może przyjąć w siebie światła Ducha Świętego.“ (Baz. Reg. VII. 79. Exp. in lzal.).
„Im kto doskonalsze życie prowadzi, tym lepiej rozumie głębokość świętej mowy Pisma Bożego. Dlatego mówi Prorok: „Potem pójdziesz na górę Pańską.“ (IKor. 5, 6). Jakoby mówił: „O ile naśladując mężów świętych dojdziesz do wyżyn ich doskonałości, o tyle postąpisz w zrozumieniu Piśma świętego, tak że poziomem ci się wyda to rozumienie, któreś przedtem za bardzo wysokie poczytywał.
„Pismo święte jest jako góra, z której Sam Pan schodzi do naszych serc, aby mogły je rozumieć; o której to górze mówi Prorok: „Bóg z Libanu przyjdzie i Święty z góry cienistej, gęstej.“ (Habak. 3, 3). Góra to jest gęsta wskutek wielu znaczeń, jakie zawierają w sobie słowa ɭPisma świętego i cienista ze względu na podobieństwo. Ale trzeba wiedzieć, że kiedy głos Boży na tej górze się rozlega, obowiązani jesteśmy szaty nasze obmyć, to jest od wszelkiej nieczystości cielesnej się oczyścić, jeśli chcemy do tej góry przystąpić. Bo napisane jest, że „jeśli bydlę dotknie się góry, będzie ukamienowane.“ (Żyd. 12, 20). Bydlę dotyka się góry, kiedy się przybliżają do wyżyn Pisma świętego przewrotni i grzeszni kapani. Napisane jest bowiem „Litera zabi Duch ożywia.“ (IIKor. 3, 6). Tak. bowiem litera Pisma świętego okrywa ducha jego, jako plewa okrywa ziarno. Ale bydlęta tylko jedzą plewy, ludzie zaś ziarno. Kto ma tedy rozum, odrzuca bydlęcą plewę, a śpieszy ziarno Ducha pożywać.
Bo na to tylko jest litera, żeby przez nią tajemnice Boże były osłonione. Napisane jest bowiem: „Mędrcy ukrywają zrozumienie.“ (Przyp, 40, 14). „Chwalebną bowiem jest rzeczą ukryć słowo królewskie.“ (Przyp. 25, 2). (Grzeg. W.
Prooem. in Cant. Expos. in I Reg. 4).
„Widzimy więc z tego, iż ażeby ze skarbca Pisma świętego wydobyć wszystko co się w nim znajduje, i to co stare, i to co już użyte zostało, a co jeszcze użytem być może, i to co jeszcze nigdy nie służyło, trzeba nietylko być biegłym w Piśmie, ale głównie i koniecznie być świadomym Królestwa Bożego. Świadomość ta jest to otworzenie oczu ku spełnemu zrozumieniu Pisma. Dlatego też jedną z najpierwszych i najgwałtowniejszych potrzeb dzisiejszego stanu świata jest zupełnie nowe przetłomaczenie całego Pisma świętego ze stanowiska nowego objawionego, t.j. ze świadomością Królestwa Bożego i Panowania Ducha Śgo. Bo jak niewątpliwą jest rzeczą, iż Duch Śty mówił przez Proroków i natchnął Autorów Pisma, tak również niewątpliwą jest rzeczą, iż dotychczasowi jego tłómacze, a mianowicie jego exegeci[1] i krytycy byli tego szczegółu pozbawieni. Wtenczas to znajdziemy w Piśmie nieprzebraną pełność skarbów, których dotychczasowe tłomaczenia domyślać się nam tylko dozwalało.“ (Cieszk. „Ojcze nasz“ t. 4. str. 225).
- ↑
Exegeta / Egzegeta — biblista badający, tłumaczący i wyjaśniający teksty biblijne.
