drzewo ku jedzeniu, oczom piękne i pożądliwe ku nabyciu mądrości: i wzięła z owocu jego i jadła; i dała mężowi swemu, który
7 przy niej był, i on też jadł. I otworzyły się oczy obojga: a gdy poznali, że byli nagimi, nawiązali liścia figowego i poczynili[1]
8 sobie przepaski. A gdy usłyszeli głos Pana Boga, przechodzącego się po raju, czasu wiatru, który wieje po południu, skrył się Adam z żoną swoją od Oblicza Pana Boga między drzewa rajskie.
9 I zawołał Pan Bóg
10 Adama i rzekł do niego: Gdzie jesteś? A on odpowiedział: Głos Twój, Panie, usłyszałem w raju i zląkłem się, dlatego żem nagi,
11 i przeto skryłem się. I rzekł do niego Pan: A któż ci oznajmił. że jesteś nagi? Jedno żeś jadł z onego drzewa, z któregom
12 ci zakazał, abyś nie jadł. I rzekł Adam: Niewiasta, którąś mi dał za towarzyszkę podała
13 mi z drzewa i jadłem. I Rzekł Pan Bóg do niewiasty: Czemuś to uczyniła? A ona odpowiedziała: Wąż mię zwiódł, i jadłam.
14 I rzekł Pan Bóg do węża: Iżeś to uczynił, przeklęty będziesz między wszystkiemi zwierzętami i bestyami ziemskiemi: na piersiach twych będziesz się czołgał i ziemię będziesz żarł po wszystkie dni życia twego.[2]
15 Nieprzyjaźnie uczynię między tobą i niewiastą, i między nasieniem twem a nasieniem jej: ona zetrze głowę twoją, a ty bądziesz stał na zdradzie pięcie jej[3][4].
16 Do niewiasty też rzekł: Rozmnożę nędze twoje i poczęcia twoje: w boleści będziesz rodziła dzieci, a pożadanie twoje do męża twego, i on będzie panował nad tobą.
17 Adamowi też rzekł: Iżeś usłuchał głosu żony twojej i jadłeś z drzewa, z któregomci był zakazał jeść, przeklęta będzie ziemia w dziele twojem: w pracach będziesz jadł z niej po wszystkie dni życia twego,
18 ciernie i osty będzie ci rodzić, i będziesz
19 jadł zioła ziemi; w pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba twego dotąd, aż się wrócisz do ziemi, z której jesteś wzięty; albowiem proch jesteś i w proch się obrócisz.
20 I nazwał Adam imię żony swej Ewa, ponieważ była matką wszystkich żyjących.[5]
21 Uczynił też Pan Bóg Adamowi i żonie jego odzienie skórzane, i odział ich niem
22 i rzekł: Oto Adam stał się jakoby jeden też z Nas, wiedzący dobre i złe: teraz tedy aby snać nie ściągnął ręki swej i nie wziął też z drzewa żywota, i aby znowu nie jadł,
23 I a tak żyłby na wieki… I wypuścił go Pan Bóg z raju rozkoszy, aby sprawował ziemię,
24 z której jest wzięty; wygnał tedy Adama, i postawił przed rajem rozkoszy Cherubina[6]
- ↑ 7 „Poznali, że byli nagimi,“ to jest odartymi z laski Bożej. W umyśle ich zgaslo światlo nadnaturalne, w którem poznawali Wolę Bożą i które czynilo ich szczęśliwymi. Bo szczęście prawdziwe polega na poznawaniu nadnaturalnem Woli Bożej i pelnieniu jej. To światło nadaaturalne znikło z ich umysłu i serca. Natomiast w umyśle zapanowały ciemności, a w sercu obudziły się żądze zmysłowe. Zrodził się też i wstyd, jako pierwsza kara za grzech i świadectwo popełnionej winy.
- ↑ 14 Ziemia, którą smok pożera, są to ludzie ziemscy, zwani w Piśmie św. synami ludzkimi, w przeciwieństwie do synów Bożych, którzy będąc karmieni Ciałem i Krwią Pańską, są ludźmi Niebieskimi, stanowiącymi jeden Chleb Boży, jedno Ciało Chrystusowe.
- ↑ 15 Piętą jest tu brzemienność Matki Zbawiciela, albo Sam Zbawiciel.
- ↑ 15 Niewiastą, o której tu mówi Pan Bóg, jest najpierw Matka Boża, a następnie nasza Mateczka, Małżonka Barankowa, przez którą ostatecznie zwyciężony zostali pohańbiony szatan i przez którą odebrana jest mu moc kuszenia Wybranych i Świętych, to jest tych, którzy zostali utwierdzeni w lasce godne przyjmowanie Ciała i Krwi Pańskiej w Swiątyni Miłosierdzia i Miłości i przez milość dla Mateczki.
- ↑ 20 Adam, nazywając swą żonę Ewą, to jest Matką żyjących, okazał swą wiarę w Zbawiciela świata i Dzielo Odkupienia, objawione mu przez Boga; i dla tej wiary swojej dostąpił Miłosierdzia, że nie został potępiony na wieki, ale osądzony tylko na śmierć ziemską i oczekiwanie Zbawiciela. Ten sam wyrok Miłosierdzia i zarazem niejakiej Sprawiedliwości (bo Miłosierdzie przewyższalo Sprawiedliwość) dotyczyl i Ewy, którą Bóg uczynil z Adamem jedno, a także i calego ich potomstwa, które w sobie jakby w zarodku mieli.
- ↑ 24 Raj Maryi, zamknięty dla człowieka od czasu jego upadku, został otworzony przez Pana Jezusa słowami wyrzeczonemi na krzyżu do skruszonego lotra:„Dziś jeszcze będziesz ze Mną w Raju.“ Raj Mateczki, czyli Trzecie Niebo, którego Raj Adama był figurą, otworzone zostalo nam przez Ofiarę Mateczki ze względu na naszą milość ku Niej.
Niewiastę został zwyciężony i nazawsze pohańbiony.
