i miecz płomienisty, na obie strony ostry, ku strzeżeniu drogi do drzewa żywota.
1 Adam potem poznał żonę swą Ewę, która poczęła i porodziła Kaina, mówiąc[1]:
2 Otrzymałam człowieka przez Boga. I znowu porodziła brata jego Abla.
Abel tedy był pasterzem owiec, a Kain
3 oraczem. I stało się po wielu dniach, że Kain ofiarował z owoców ziemi Panu dary.
4 Abel też ofiarował z pierworodnych trzody swojej i z tłustości ich. I wejrzał Pan[2]
5 na Abla i na dary jego, ale na Kaina i na dary jego nie wejrzał. I rozgniewał się Kain
6 bardzo, i spadła twarz jego. I rzekł Pan do niego: Czemuś się rozgniewał i
7 czemu spadła twarz twoja? Izali, jeśli dobrze będziesz czynił, nie otrzymasz? A jeśli źle, natychmiast we drzwiach grzech twój będzie? Ale pod mocą twą niech będzie pożądliwość twoja, i ty nad nią panować będziesz.
8 I rzekł Kain do Abla, brata swego: Wynijdźmy w pole. I gdy byli na polu, powstał Kain na brata swojego, Abla, i zabił go[3].
9 I rzekł Pan do Kaina: Gdzie jest Abel, brat twój? A on odpowiedział: Nie wiem; izali ja[4]
10 jestem stróżem brata mojego? I rzekł do niego (Pan Bóg): Coś uczynił? Głos krwi[5]
11 brata twego woła do Mnie z ziemi. Teraz tedy przeklętym będziesz na ziemi, która otworzyła usta swe i przyjęła krew brata
12 twego z ręki twojej: gdy ją będziesz sprawował, nie da ci plonów swoich; tułaczem[6]
13 i zbiegiem będziesz na ziemi. I rzekł Kain do Pana: Większa jest nieprawość moja,
14 niźbym miał na odpuszczenie zasłużyć. Oto wyganiasz mię dziś od oblicza ziemi; i będę się krył przed Obliczem Twojem i będę tułaczem i zbiegiem na zismi. Każdy tedy[7]
15 kto mię znajdzie, zabije mię: I rzekł do niego Pan: Żadnym sposobem tak nie będzie, ale każdy, ktoby zabił Kaina, siedmioraką pomstę otrzyma. I włożył Pan na Kaina znamię, aby go nikt nie zabijał, ktoby go znalazł.[8]
16 I wyszedł Kain od Oblicza Pańskiego i mieszkał wygnańcem w ziemi Nod, na wschód słońca od Edenu.[9]
17 I poznał Kain żonę swoją, która poczęła i porodziła Enocha; i zbudował miasto które nazwał imieniem syna swojego, Enoch.
- ↑ 1 Kain, znaczy obraz, został bowiem zrodzony w grzechu, na wyobrażenie upadłego Adama. Abel, znaczy płacz, gdyż po grzechu Adama ludzie na smutek i płacz na świat przychodzą.
- ↑ 4 Ofiary Abla podobały się Bogu, ponieważ były czynione z czystem sercem i w zjednoczeniu z przyszłą Ofiarą Chrystusa. A Kaina się nie podobaly, ponieważ były zewnętrzne tylko i bez wiary, podobnie jak ofiary Żydów, o których potem mówili prorocy, że się nie podobały Bogu (Jer. 6, 20).
- ↑ 8 Abel, zabity przez brata swego w polu, był figurą Chrystusa, ukrzyżowanego za miastem przez bratobójczych Żydów, których Kain był figurą. A jak Bóg napróżno ostrzegal Kaina przed tą zbrodnią, tak też potem prorocy napróżno ostrzegali Żydów przed ich przyszłem bogobójstwem (Izaj.53, 1).
- ↑ 9 Dusza zabitego Abla wzięta zostala do Raju, ale Kain pytany o to przez Boga, odpowiedział, że nie wie, gdzie jest. Tak też i Żydzi nie chcieli wiedzieć o zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Chrystusa i nawet po tych cudach się nie nawrócili.
- ↑ 10 Jak głos krwi Abla wołal do Boga o pomstę nad Kainem, tak głos Krwi Chrystusowej, lepiej mówiącej niż krew Abla, w Ofierze Mszy Św. woła o Miłosierdzie dla skruszonych i o sprawiedliwość dla niepokutujących grzeszników.
- ↑ 12 Kain — tułaczem i zbiegiem na ziemi — był figurą rozproszonych i tułających się po całym świecie bogobójczych Żydów.
- ↑ 14 Rozpacz Kaina była figurą rozpaczy Judasza, który się obwiesił, oraz wątpiących o Miłosierdziu Bożem Żydów, którzy poznawszy swój błąd, rozpaczają o swem zbawieniu.
- ↑ 15 Znamię, które Bóg położył na czole Kaina, było figurą Zakonu Mojżeszowego, który Żydzi sobie na czoło przywiązują i którym się od innych narodów odróżniając, w ten sposób byt swój narodowy i odrębność zachowują.
- ↑ 16 Jak Kain, po zabiciu swego brata wyszedł od Oblicza Pańskiego, to jest przestał obcować z Bogiem, tak też i naród Żydowski po zabiciu Chrystusa, pozbawiony Świątyni, Kapłana i Ofiary, pozostał bez Boga swego aż do skończenia wieków, to jest do czasu, kiedy tylko ostatki jego się nawrócą (Rzym. 9, 27). A jak on mieszkał wygnańcem w ziemi Nod, to jest w ziemi wygnania, na wschód od Edenu, czyli Raju, tak też i Żydzi, rozproszeni po całym świecie, są na obczyźnie tuż obok Kościoła Chrystusowego.
