1. Pismo św. jest Słowem Bożem, przez które Sam Chrystus jest z nami i naucza nas drogi zbawienia.
„Całe Pismo święte dzieli się na dwa Testamenty: jeden który poprzedził Wcielenie się Syna Bożego, to jest Zakon Mójżeszowy i Prorocy, i ten nazywa się Starym; to zaś Pismo święte, które po Zmartwychwstaniu Pańskiem napisane zostało, nazywa się Nowym Testamentem. Żydzi trzymają się Starego, a my Nowego. Jednakże oba te Testamenty nie są sobie przeciwne, gdyż Nowy jest wypełnieniem Starego i obydwóch sprawcą jest Sam Chrystus, Który umarł za nas i uczynił nas dziedzicami Królestwa Niebieskiego, wydziedziczywszy lud Żydowski. Dany zaś Żydom Zakon Mojżeszowy i księgi Proroków dlatego nazywamy Testamentem, że te Księgi nie mogły być potwierdzone, ani treść ich poznana przed śmiercią Testatora[1] Chrystusa, tak że gdyby Chrystus nie umarł, Testament ten nie byłby otwarty, i tajemnice Boże w nim zawarte nie mogłyby być odkryte i zrozumiane.“ (Lakt.
Div. Inst. IV. 20).
„Co bowiem Zakon i Prorocy zapowiadali, to jako spełniona rzeczywistość w Księgach Ewangelii opisane i wykazane zostało, tak że co ukrywał w sobie Stary Testament, to nam odsłonił Nowy.
„Ewangelia to usta Chrystusa; przez słowa Ewangelii Sam Chrystus jest z nami i naucza nas drogi zbawienia.“ (Aug. Serm. 85, 148-145).
„Pilnie czytajcie Pismo święte, bo jest. ono prawdziwem słowem Ducha Świętego.“ (Klem. Rz. Ep. 1. ad Cor. 45).
„Całe bowiem Pismo święte nie przez ludzi, ale przez Pana wszechrzeczy napisane i zeslane nam zostało.“ (Jan. Chr. In Gal. 1, 8).
„Żadną więc miarą nie należy twierdzić, że Chrysstus nie pisał Ewangelii, skoro pewną jest rzeczą, że pisali ją ci, którym Chrystus jako Głowa członkom Swoim ją podyktował i jej nauczył.* (Aug. Quaest. Evan.1.7).
„Święci Pisarze bowiem pisali Pismo święte podług umiejętności ludzkiej, ale podług łakski, która jest ponad wszelką ludzką umiejętność i zdolność, dlatego napisali to tylko, co im Duch Święty napisać polecił.“ (Ambr. Ep. ad Just.).
„My przeto, którzy doskonałą prawdomówność Ducha Świętego aż do najmniejszej joty i kreski Pisma świętego rozciągamy, żadną miarą nie godzimy się na przypuszczenie, żeby w niem co ludzkiego przez nieuwagę wtrącone być mogło.“ (Grzeg. Naz. Or. 2. de Fuga s.). „Bo coby była za pycha, co za zarozumiałość, żeby nad Boskie dekrety Pisma świętego przekładać ludzkie podania. Czyż nie gniewał się Pan, że dla nauk i podań ludzkich przestępowano przykazania Boże? Czyż zwyczaj większej może być wagi niż prawda sama? Zwyczaj bez prawdy jest tylko przestarzałym błędem. Porzućmy więc takowy, a idźmy za prawdą. Jeśli zaś prawda się chwieje i jest wątpliwą, to w takim razie należy nam Biskupom powrócić do źródła prawdy, do Ewangelicznej i Apostolskiej Tradycyj, to jest nie do tradycyi niepisanej, lecz do tej, która się zawiera w Ewangeliach i Listach Apostołów, i tylko to co jest w Ewangelii podane i w Listach przez Apostołów napisane zostało, uważajmy za Boską Tradycyę i tę jako świętą poczytywać winniśmy.« (Cypr. Epist. 74. ad Pomp.71. Quint. l, 3. ad Julianam).
„Tak więc słuchajmy Ewangelii, jakby Sam Chrystus był obecny z nami i do nas przemawiał. Bo chociaż w niebie mieszka, to jednak jako Prawda przez Ewangelię wśród nas przebywa. Ewangelia przedstawia nam Chrystusa jakby żywego, nauczającego nas, czyniącego cuda i umęczonego za nas. Dlatego gdy się czyta
- ↑
Testator — spadkodawca
