Ta strona została uwierzytelniona.
Sam swojej hańby i rozpaczy świadek,
W milczącą przepaść duch się mój rozleci
I nie zostawi dla was nic po sobie,
Cobyście mogli lżyć litością w grobie.
Strona:Pl Poezye t. 1 (asnyk).djvu/147
Sam swojej hańby i rozpaczy świadek,
W milczącą przepaść duch się mój rozleci
I nie zostawi dla was nic po sobie,
Cobyście mogli lżyć litością w grobie.