Strona:Poeci angielscy (Wybór poezyi).djvu/156

W tej samej chwili mogłem już
Do modłów złożyć dłonie:
I z szyi mej albatros sam
Gdzieś w morskie upadł tonie.

Uroki zaczynają pierzchać.

CZĘŚĆ PIĄTA.

O śnie! rozkoszny, drogi śnie Po wszystkie krańce ziemi! Królowo Niebios, dzięki ci! Sen mi po klęsce strasznych dni Zjednałaś prośby swemi!
Śniłem, że naszych wiader rząd — A było ich niemało — Wodą wypełnił się po brzeg... Gdym zbudził się, padało.	Za łaską Matki Najświętszej stary żeglarz doznaje ochłody w deszczu.
Zwilżone-m wargi miał i krtań! Wilgotne szaty moje! Snać we śnie-m pił i jeszcze wciąż Spragnione wnętrze poję.
Wstałem — zaledwiem kości czuł! Ach! co za lekkość błoga! Snać we śniem zmarł i jestem już Duchem u Pana Boga.
A w tem usłyszę dziki świst! To wicher zawył nagle!	Słyszy szumy i dziwne spostrzega zjawiska i porusze-