stiusza, w Rzymie. Na płycie grobowej widnieje napis «Cor Cordium, — serce serc, — napis słuszny, gdyż jest streszczeniem serafickiej miłości Shelleya. Według opowiadania naocznych świadków, płomienie serca tego nie tknęły.
Dzieła: Królowa wróżek (Queen Mab.), rozmowa duszy z fantastyczną Królową wróżek na temat Boga, nieśmiertelności, królów, księży, szczęścia ziemskiego etc.
Alastor (1815); Rokosz islamu (1818), Julian i Maddolo (1818), wiersze o wzgórzach enganejskich (1818), Mimoza (1820), Epipsychidion (1821), Adonais (1821), szereg przepięknych utworów drobnych (pomiędzy innemi Oda do wiatru zachodniego, Obłok, Skowronek etc.).
Dramaty: Prometeusz rozpętany (przekład polski Feliksa Jezierskiego) i Rodzina Cencich (przekład Jana Kasprowicza), od czasów Szekspira najbardziej wstrząsający, najbardziej tragiczny dramat, jaki się pojawił w Anglii.
