Na nagrobku (u stóp piramidy Cestiusza w Rzymie, obok mogiły Shelley’a) kazał sobie napisać «Here lies one whose name was writ on water» (Tu leży ten, którego imię napisane było na wodzie), mimo to jednak w dumie poetyckiej powiedział o sobie: «Nie posiadam najmniejszego uczucia pokory wobec czytelników. Nie napisałem nigdy ani wiersza z choćby cieniem myśli o czytelnikach. Zdaje mi się, że po śmierci zaliczą i mnie do poetów angielskich». Dotknięty suchotami, zmarł jako 26 letni młodzieniec (urodzony 1795 w Londynie † 1821 w Rzymie). Łajdacka krytyka jakiegoś bezimiennego pismaka, pomieszczona w «Quarterły Reviev» miała podobno przyspieszyć jego zgon; Shelley (cfr. «Adonais») poświęcił mu wspaniałe strofy, surowo napiętnowawszy złośliwość recenzenta.
Dzieła: Endymion, Hyperion (nieukończony), Lamia, «Isabella or the Pot of Basil» (Izabella czyli kwiat wasilku), cykl sonetów, ód i innych drobniejszych wierszy, świadczących, że zachwyt Shelleya był uzasadniony.
