Strona:Poeci angielscy (Wybór poezyi).djvu/388

W żarach lata, dywan miękki, co swem świeżem
 Zakrył pierzem
Wszelkie ślady tego miasta, skąd przed wieki
 W świat daleki
Szły odgłosy bolów, uciech, tu, gdzie chwała
 Rozpalała
Serca ludzkie, lub waliło je o ziemię
 Hańby brzemię,
Tu, gdzie ongi szły na sprzedaż za wór złota
 Grzech i cnota.

Dzisiaj tylko złom wieżyczki gdzieś na polu,
 Śród kąkolu
Stoi pustką, rozchodnikiem obrośnięty —
 Liche szczęty,
Pełne zielska, swą postawą, tak żebraczą,
 Miejsce znaczą,
Gdzie się pięły w dniach zamierzchłych hen do góry
 Dumne mury;
Tej areny, życiem wrzącej, znaczą kręgi,
 Gdzie zaprzęgi
Tłumnie, szumnie, szły na wyścig po oklaski
 Z władzców łaski.

Dzisiaj wiem, że tu, gdzie w cichych barw oponie
 Zachód tonie,
Śląc ostatnie pożegnanie naszym trzodom,
 Tu, gdzie z wodą
Górskiej rzeczki w jeden szary cień się zlewa
 Ta bez drzewa
Błoń; gdzie rycerz swego króla miał spojrzenie
 W takiej cenie,