Ta strona została uwierzytelniona.
IMPROWIZACJA
DO
STRAŻY OCHOTNICZEJ OGNIOWEJ.
Gdy nam Polskę w grób kładziono,
Skargi nad nią wiodąc łzawe,
Twojej straży powierzono
Cześć jej dawną, dawną sławę —
Więc gdy człowiek jęczał wszelki!
Gdy w niemocy drżała dusza,
Tyś nas zbudził Mistrzu wielki,
Pieśni dając nam Janusza.
Tyś tułaczom na pociechę,
Obcym pomiędzy obcemi,
Zdala ojców wskazał strzechę,
I urosła pieśń o ziemi.
Do wątpiących w odkupienie,
Tyś jak kapłan szedł do braci,
Z grobu ś ojców wskrzeszał cienie,
Mohortowej cień postaci!
