WYGŁOSZONY PRZY OTWARCIU SCENY NARODOWEJ
W POZNANIU,
J. N. Kamińskiego i W. Bogusławskiego.)
I oto nowa świątynia przymierza,
I oto nowy stanął ołtarz wam!
Serce radością tajoną uderza,
Czoło się chyli u progów jej bram!
Cześć tym, co kamień złożyli węgielny!
Cześć tym, co pierwsi wchodzą za ten próg!
Dzień ten niech będzie rozgłośny, weselny,
Niech zacnym trudom błogosławi Bóg!
Niech ta świątynia nie szału przybytkiem,
Lecz gwiazdą będzie, co ma błędnych wieść —
Niechaj kapłani jej służą z pożytkiem,
Ojczystej mowy niechaj krzewią cześć!
Niech ona będzie jak cichy zakątek,
Z którego płynie szmer proroczych słów —
Skarbnicą świętą rodzinnych pamiątek,
Na światło dzienne wydobytych znów!
I niechaj nikt się tutaj wejść nie waży,
Kto na dnie serca kryje ziemski brud:
Z śmiechem kłamanym na skrzywionej twarzy! —
Tu poświęcenie ma ołtarz i trud!
(Wskazując ku pomnikom.)
