Strona:Poezje Teofila Lenartowicza1.djvu/171

Ta strona została uwierzytelniona.

To choć pakunek na barki mu włożą,
Idzie z pomocą bożą...

Ja co piszę te słowa
Od łez wylanych zdroja,
Ja jestem dusza nowa
Nie carska ale moja,
I wiem dla czego żyję,
I wiem już prawo czyje,
I nie być mnie poddanym,
I nie żyć mnie pod chanem.
Ja pozbył się rozpaczy,
Ja wiem co wolność znaczy,
I za co ty Chryste Boże nasz,
Na krzyżu zamęczyć się dał,
Za wolność boże wojnę zdarz,
Na pierwszy pójdę strzał...
Jak prosty żołnierz i kroku nie ruszę,
A taki trza się bić za swoją duszę.

Gdy był w drodze lud z powrotem,
Gadał co to będzie potem,