Ta strona została uwierzytelniona.
Zabłąkanemu w świata manowce,
Popędzi w niebo straconą owcę,
Z błogosławieństwem wybranych wiela,
Matki przeczystéj i Zbawiciela,
Którzy mu wieniec światłości włożą...
Tak się pieśń kończy z pomocą bożą.[1]
- ↑ Poemat ten drukowany był w warszawskiej edycyi, poezyi T. Lenartowicza z tylu wszakże pomyłkami druku i opuszczeniami całych ustępów, że się takowy dla dania wyobrażenia o rzeczy w niniejszej edycyi z pozwoleniem autora powtarza.(Przypisek wydawcy.)
