Strona:Poezje Wiktora Gomulickiego.djvu/213

Ta strona została przepisana.

Jam przywykł na świat patrzeć oczyma twojemi —
Gdy odejdziesz, któż będzie mówił mi o niebie?
Gdy odejdziesz, któż będzie mówił mi o ziemi?
Zostań! ja żyję tylko w tobie i dla ciebie!

Tyś jest krwią mego serca, światłem moich oczu,
Bez ciebie świat się cały powleka żałobą,
Bez ciebie gwiazdy gasną w blękitnem przezroczu...
O! nie odchodź odemnie, — lub mnie weź ze sobą!