Ta strona została przepisana.
Lecą — a każde wzniesione do góry,
Prześwieca myśli, jak gwiazda kir chmury.
I z gwiazd tych blasku składa się blask tęczy,
Co drogą, postać aureolą, wieńczy,
I przez łzy drogę znaczy i odsłania
Tam — gdzie już nié ma ni łez, ni rozstania.
1872.
