Ta strona została przepisana.
Biada tylko, biada! Że się boję, czy mię
Ten najmilszy kwiatek z łaskawością przyjmie?
Czy mój dar ta rączka pracą swą uświęci?
Czy się nie wykolę przez to z Jéj pamięci?...
Strach mi! Ale darmo! — Spróbuję! — Więc lecę. —
A jeśli mię w swojéj zatrzyma opiece,
Ja, chociaż sam motyl, Jéj myślom codziennym
O Jéj przyjacielu przypomnę niezmiennym.
