Wikiźródła

Strona:Poezye (Odyniec).djvu/642

Ta strona została przepisana.

Smutneż teraz serce moje!
Za pokutę, zda się, stoję
Na gorącym kamieniu.
Gdy mię słyszy a żałuje,
Niech choć która pocałuje,
Na osłodę w cierpieniu!

 1822.




Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Poezye_(Odyniec).djvu/642&oldid=1429082”