Strona:Poezye Alexandra Chodźki.djvu/10

 Kilkadziesiąt pieśni P. Fauriel przetłómaczyłem po polsku; w liczbie téj znajdują się niektóre dawniéj już, s przekładów K. Brodzińskiego i J. Zaleskiego, czytelnikom zapewne znajome. Gdyby mię doszły były przed ukończeniem mojego przekładu, nie powtarzałbym pracy, przez tych znakomitych pisarzy dokonanéj.
 P. Fauriel dzieli pieśni swego zbioru na trzy klassy, stosownie do ich treści: pieśni historyczne (τραγουδια κληφτικα), malujące wojenne życie nowogreckich górali; pieśni domowe (τραγουδια ὀικια), śpiewane podczas uroczystości i zatrudnień życia wiejskiego; nakoniec pieśni idealne (τραγουδια πλαςικα), których przedmiot jest zmyślony, ani do pewnego czasu i miejsca nie przywiązany. Każdy s tych oddziałów opisuje obszernie P. Fauriel. Co do mnie, wspomnę w niniejszym wstępie o tém tylko, co może pomodz do lepszego pojęcia i ocenienia przełożonych przezemnie śpiewów.
 Za pierwszém najściem Turków na Thessaliją (r. 1453), mieszkańce rozległych i żyznych jéj dolin nie mogli się im oprzeć, lecz górale Thessalii, Olympu, Pelionu i Agrafa, bronieni niedostępném położeniem miejsca, a bardziéj jeszcze wrodzoném sobie męstwem, żyli swobodnie w swych górach, śród reszty podbitej Grecii. Zemsta, a częściéj niedostatek, sprowadzały ich często z dzikich gór na