Ta strona została przepisana.
PORWANIE.
Jestto najdłuższa pieśń ze zbioru P. Fauriel. Wielu znajomych mu Greków słyszało ją na wyspie Korfu i Kiefalonii, lecz żaden na lądzie; wreszcie wiele wyrazów, właściwych tylko mieszkańcom Archipelagu, wyjawia jéj morską ojczyznę. Poeta kładzie naprzód opowiadanie w usta bohatéra téj powieści, potém sam ją kończy. Zmiana podobna osób i liczby arytmetyczne, nieraz używane są w poezii gminnéj Nowogreków. Toż mówić o powtarzaniu całych wierszy, tak częstych w Homerze; toż o rozmowie s koniem, któréj podobnież przykłady znajdziemy w poezii starożytnéj. Znajome jest miejsce w Iliadzie (XIX. w. 408 do 417), gdzie Ksantos, koń Achillesa, przepowiada mu śmierć niedaleką. Lochinvar, ballada Sir Walter Scotta, oprócz ogólnej treści, ma wiele szczegółowych podobieństw z niniejszą pieśnią. Porównajmy zakończenie obu poetów:
... One touch to her hand, and one word in her ear
When the reach’d the hall door, and the charger stood near;
So light to the croup the fair lady he swung,
So light to the saddle before her he sprung:
„She is won! we are gone over bank busch and scaun,
They’ll have fleet steeds that follow“ quoth young Lochinvar.
