Ta strona została skorygowana.
4.
A łuki z skrzydeł są serafinowych
W węzły związanych;
I stoją lecąc, lub czekają nowych
Światu nieznanych.
5.
I słońca nie ma tam — ani księżyca
Tylko już świeci;
W obłokach cichych Chostja blado-lica:
Świeci i leci. —
6.
Więc ja na sądny-dzień, pod waszej rąbek
Szaty się schronię —
— — — — — — — — — — —
A teraz — patrząc, gdzie siada gołąbek
Kulbaczę konie!
1.
Jest sztuka jedna, co jak słońce w niebie
Świeci, nad wiekiem:
Mieć, moc pocieszać — moc zasmucać siebie
A być, człowiekiem!
2.
Trudna — bo Mistrzem jest tylko ten, który
Odszedł daleko:
By kiedyś wrócił na obłokach, z góry,
Światłości rzeką — —
