Strona:Poezye Katulla.djvu/116

 Tempy (Tempe) — urocza dolina nad ujściem rzeki Penejos w północnej Tessalii.
 Krannon, Laryssa — miasta w Tessalii nad rz. Penejos.
 Farsal (Pharsalus) — miasto w Tessalii.
 Na Dyi brzegu — Dya (Dia) u dawniejszych poetów wyspa nieokreślonego położenia; Kallimach dopiero zidentyfikował ją z wyspą Naxos.
 Cypryda — bogini czczona na wyspie Cypr (Wenus).
 Gortyńskiego władarza — Minosa (od miasta Gortyna na Krecie).
 Cekropią — Ateny (od króla Cekropsa).
 królewic — Androgeos, syn Minosa, zabity przez Ateńczyków.
 Boski chłopcze — Amor, syn Wenery.
 w góry Idejskie — góry Ida na Krecie.
 Erechtejska przystań — Pireus.
 święty gród Pallady — Ateny.
 Iberyjskie płótno — hiszpańskie: wedle Pliniusza (N. H. 19.10) wynaleziono płótno w Hiszpanii.
 pani itońska. — W Tessalii była góra, w Beocyi miasto Itone ze świątynią Ateny (Minerwy).
 z zamku — z Akropolis ateńskiéj.
 Tyrsus — laska Bakchusa, opleciona winogradem lub bluszczem z szyszką pinii na jednym (górnym) końcu.
 orgie — mysterye, tajemnice.
 Chiron — centaur, późniejszy wychowawca Achillesa.
 Penej — bóg rz. Penejos.
 siostrzyce Faetonta — Heliady, zostały po śmierci brata zamienione w topole.
 Prometej — jeden z Tytanów, za to, że ogień wykradł z nieba, przykuty do Kaukazu; sęp mu szarpał wątrobę, która wciąż odrastała; później uwolniony.
 Feba siostrzyca — Dyana (Artemis); jako łowczyni »zaszczyca opieką« góry Ida w Małej Azyi.
 tarcza Ematyi. — Ematyą u poetów greckich jest Macedonia, u Katulla Tessalia.
 Frygijskie strumienie — tyle co: trojańskie t. j. Skamander i Simois.
 Przeniewiercy Pelopsa. — Pelops nazywa się przeniewiercą dlatego, że złamał przysięgę Mirtyllowi, woźnicy Ojnomaosa, i podstępnie go strącił ze skały w morze.