Zanim się spławi w poblizkiej przystani
I wiezie pana przez morskie lazury,
Czy kiedy z lewej wiatr wieje, czy z prawej,
Lub w pełny żagiel dmie Jowisz łaskawy.
A tak szczęśliwa była w swej podróży,
Że przejechawszy morza kawał duży,
Nim się znalazła w tej gładkiej przystani,
Nie ślubowała nigdy bogom dani.
Takie są łódki naszej przeszłe dzieje;
Dziś już po pracy spokojnie butwieje,
I wdzięcznem sercem święci stare lata
Ku czci Kastora i Kastora brata[1].
- ↑ Ku czci Kastora i t. d. — Kastor i Pollux, Dioskurowie, bóstwa opiekuńcze żeglarzy.
IV. — Poeta powróciwszy z Bitynii poświęca Dioskurom tablicę przedstawiającą jego okręt, dodając jako objaśnienie niniejszy wiersz.
na Cytoru szczycie. Cytor i niżej: Amastr — góry na południowem wybrzeżu morza Czarnego, słynne z rozległych (dziś jeszcze) borów, dostarczających drzewa do budowy okrętów.
