LII.
O CZASY!
I ty żyjesz, Katullu, i znosisz cierpliwie,
Jak na konsulat Watyn[1] przysięga fałszywie,
W krześle kurulnem Nonius[2] z wolem się rozpiera?
A Katull jeszcze żyje, Katull nie umiera?
- ↑ LII. — P. Watynius, kwestor r. 63, trybun 59, pretor 55, człowiek powszechnie znienawidzony, przysięga wedle zwyczaju rzymskiego na to, czego sobie życzy t j. na konsulat.
- ↑ Nonius — zresztą nieznany. Obydwaj poplecznicy Cezara.
