Ta strona została uwierzytelniona.
W dniu wesołym, uroczystym
Zanuć pienie głosem czystym,
Pieśń w weselnym zanuć tonie;
Nóżką tupaj, żagiew dłonie
Niech wstrząsają, co płonie.
Jak Idalska niegdyś pani[1]
Sędzi niosła serce w dani,
Tak dziś Winia piękna, tkliwa
W Manliusa dom przybywa
A z nią wróżba szczęśliwa.
Tak azyjski mirt zielony
W niebo strzela wprost ramiony,
Bóstwa leśne gałąź młodą
Podlewają niebios wodą,
Rychło tany zawiodą.
Więc nuż, tu swe kieruj kroki,
I tespijskie rzuć opoki[2],
I aońskie rzuć jaskinie[3],
Kędy dając chłód kotlinie,
Aganippy zdrój[4] płynie.
Pannę wprowadź w dom z pierścionkiem,
Co już tęskni za małżonkiem;
Mąż niechaj będzie dębina,
Słabym powojem dziewczyna,
Co na drzewo się wspina.
- ↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika
<ref>; brak tekstu w przypisie o nazwieLXI-2 - ↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika
<ref>; brak tekstu w przypisie o nazwieLXI-3 - ↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika
<ref>; brak tekstu w przypisie o nazwieLXI-4 - ↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika
<ref>; brak tekstu w przypisie o nazwieLXI-5
