Strona:Poezye Ludwika Kondratowicza tom I-II.djvu/039

Ta strona została przepisana.

Grosz na tabakę, suchar dziadowski,
Dość tego na mój zapas podróżny.
Starzec przeczytał, dostał jałmużny,
I poszedł z Bogiem do drugiej wioski.
31 marca 1846. Załucze.




O CHWALE BOŻEJ I CHWALE KRÓLEWSKIEJ.
GAWĘDA Z ŻEBRACKIEGO ŻYWOTA.


I.

W kruchcie jednej Niedzieli, wynędzniali, nieśmieli.
Dwaj żebracy siedzieli.
 
A że wcześnie dość było, a gawędzić tak miło,
Więc się sobie gwarzyło.

Gwarzą różnie a różnie, satyrycznie, ostrożnie,
O panach, o jałmużnie,

O kalectwie i latach, o szatach i o łatach,
O dziadowskich intratach,

O żebrackim swym stanie, o dzwonach, o organie,
I o Księdzu Plebanie.

I rzekł Szczudło koledze: Wiesz, że doma nie siedzę,
Czasem wioski odwiedzę.

Czasem sobie zachodzę pod figurę przy drodze,
I tam piosnki wywodzę.

Jest przychód jaki taki, na dzień ze dwa szostaki
Na kupienie tabaki.

Ale najlepsza rada, iść gdzie odpust wypada,
Gdzie narodu gromada;

Mówić święte pacierze i śpiewać piosnki szczerze, —
A pewno się grosz zbierze.