Strona:Poezye Ludwika Kondratowicza tom III-IV.djvu/281

ROK W PIEŚNI.

KANTATA DO MUZYKI ST. MONIUSZKI.

---

INTRODUKCYA.

 Kto lubi znój, gdy swojskie słońce parzy,
Kto lubi pieśń żniwiarek i żniwiarzy,
Kto w pieśni rad swojskie powietrze chwyta,
Kto lubi chleb ze słowiańskiego żyta,
I ptactwa gwar wśród pola i dąbrowy,
I prosty lud wioskowy zaściankowy, —
 Kto chciałby tam
 Marzyć, jak we śnie,
 Niech przyjdzie k'nam:
 Śpiewamy pleśnię,
 Pieśnię rodzinnej osnowy.

Przypomnim wam i święte kłosów żniwo,
I letni skwar, i jesień szczodrobliwą,
I sosen szum, gdy chłodny gwar kołysa,
I straszny grom, co bije w dzień Borysa,
I granie trąb, i nasze gwarne łowy,
I skrzypiec dźwięk, gdy wieczór dożynkowy.
 Kto chciałby tam
 Marzyc, jak we śnie,
 Niech przyjdzie k'nam:
 Śpiewamy pieśnię,
 Pieśnię rodzinnej osnowy.

Przypomnim wam zimowych wichrów świsty,
Wieczornic gwar, i kulig uroczysty,
Pamiątkę świąt — zakolędujem, spiejem
Na stary ład piosenkę o Betleem;