Ta strona została uwierzytelniona.
Limba.
Samotna limba szumi
Na zboczu stromem,
U stóp jej czarna przepaść
Zasłana złomem.
Wkoło się piętrzy granit
Zimny, ponury,
Ponad nią wicher ciemne
Przegania chmury.
W krąg otoczona taką
Pustką okrutną,
Samotna limba szumi
Bezdennie smutno.
