Ta strona została uwierzytelniona.
Co świecą, jak łodzie na niezmiernej wodzie,
Na świata płynące krańce:
Wówczas na sady, chaty i lewady
Na wody, kwiaty i drzewa,
W mgławic aureoli opada powoli
I zwolna z nocą się zlewa.
Strona:Poezye T. 3.djvu/020
