Szumią — szumią — szumią drzewa
W różne jęki — w różne tony,
Każdy liść inaczej śpiewa,
Różne szumy z różnej strony.
Słuchaj, co to za kantata!
Te adagia, pianta, larga,
Dolorosa i irata:
Szmer — i szept — i łza — i skarga!
Szumią — szumią — szumią drzewa —
Różne szumy z różnej strony,
Wszystkich szumów dźwięk się zlewa
W chór jedyny — nieskończony.
Wszystko w jeden chór się zlewa —
W cichych skarg i łez symfonię —
Powiedz, o czem szumią drzewa?
O czem, powiedz, stary klonie!
VIII.
Stary klon mi odpowiada,
„Minął — minął czas uniesień —
Mgła osiada — liść opada
Idzie jesień! idzie jesień!”
— „Jesień już? Lecz nie w naturze —
Chyba tylko w mojem sercu!
Lato jeszcze na lazurze —
I na kwietnych łąk kobiercu!...
Stary klon mi na to rzecze:
— „Jesień — jesień niedaleka —
