Ta strona została uwierzytelniona.
III. LINGA-SHARIRA.
(Stan gwiaździsty)[1].
Gdy ziemia, biegnąc wkrąg słonecznej sfery,
Za jej orbitą, w onej zawierusze
Mgławic stanęła, gdzie się rodzą dusze,
Wionęły na nią tęczowe etery.
I oto przyszły dni gwiaździstej ery,
Gdy człowiek w pierwsze z słońcem wszedł sojusze
I gdy nieznane światów tych geniusze
Pchać go poczęły, by ścigał chimery.
Spojrzał i wnet mu zdał się przestwór ziemi
Sfinksem — szponami zbrojnym zatrutemi.
Więc chciał mu gardło zdusić śmiałym duchem —
I poznać wszystkie tych trucizn arkany
I ubezwładnić je. Lecz wnet wulkany
Jęły mu grozić płomiennym wybuchem.
- ↑ Podług nauki indyjskiej o rozwoju, duch ludzki, aby przejść ze stanu roślinnego w zwierzęcy, musi przejąć w siebie pewne pierwiastki astralne, eteryczne, uduchowniające i przejść przez stan astralny.
