Strona:Poezye cz. 2 (Antoni Lange).djvu/039

Ta strona została uwierzytelniona.

Wołanie twoje dało plon
I wstało plemię znów adamie.
Tyś wołał wieszczów, o Miriamie:
Nadarmo pieśni wróżyć zgon!

I w harmonijnej trysła gamie
Pieśń, co zabrzmiała ze wszech stron.
Tyś dzwonił na ten głos, Miriamie:
Nadarmo pieśni wróżyć zgon!
Wyrośnie pieśń w potężny klon,
Którego żaden wiatr nie złamie.
Tyś dzwonił na ten głos, Miriamie:
Nadarmo pieśni wróżyć zgon!

Tęgości ducha rośnie znamię
Z rolniczych bron, z lirniczych strón.
Dopóki żyjesz ty, Miriamie,
Nadarmo pieśni wróżyć zgon!
Jest wieszczów chór, co nowy ton
Rozpoczął w ducha pentagramie:
Dopóki żyjesz ty, Miriamie
Nadarmo pieśni wróżyć zgon!