Ta strona została uwierzytelniona.
PANTUM.
I.
Zaszumiał gaj, zaszumiał gaj,
Zapłonął w słońcu kraśny mak.
O, graj, śpiewaku młody, graj,
W błękity uleć niby ptak.
Zapłonął w słońcu kraśny mak,
Złocistą falą szemrze kłos!
W błękity uleć niby ptak,
Leć słyszeć tam skowronka głos.
Złocistą falą szemrze kłos,
Jak gdyby dźwięk tajemnych lir;
Leć słyszeć tam skowronka głos,
Znikł zimy grób, znikł lodów kir.
Jak gdyby dźwięk tajemnych lir,
W przyrodzie drży weselna pieśń.
Znikł zimy grób, znikł lodów kir,
Otwarta ziemi płodna cieśń.
W przyrodzie drży weselna pieśń:
To życia śpiew, miłości śpiew!