WYROCZNIA
(Fantazya dramatyczna — z legend indyjskich).
(Oto legenda z ksiąg Mahabharaty.
O rannej dobie księżniczka Nepalu
Opuszcza swoje złocone komnaty
Jedwabne łoże — i mury z opalu;
W głęboką puszczę uchodzi i znika
I szuka świętej groty pustelnika
I tak mówi do siebie:)
Dziwne nas trapią nieraz mary senne!
Widziałam we śnie, jak na jasnem niebie
Świeciło słońce tak rozradowane,
Jakgdyby nadejść miała ta godzina,
Kiedy się rodzi Budda. Po ogrodzie,
Gdzie ptaki rajskie pośród drzew szczebioczą,
Chodziłam, pełna przeczuć i tęsknoty.
I oto stanął przedemną młodzieniec
Tak bardzo piękny — i tak dziwnie miły,
Że w jednej chwili serce me spłonęło
I usta nasze w ogniach się złączyły.
A wówczas dziwne usłyszałam słowa,
Jakgdyby z samych niebios spływające:
Błogosławionaś ty, błogosławiona,
Bo z twego łona wyjdzie na tę ziemię
Nieznany prorok, co ogłosi ludom
