Strona:Pogląd na nowszą poezję ukraińską.pdf/4

 Ta romantyczna poezya ukr. nie wydała wielkich koncepcyj z tragedyi hist. życia Ukrainy, a to z powodu jednostronnego oświetlenia faktów hist. przez rosyjskich uczonych, którzy stronniczą krytyką ze stanowiska państwowości rosyjskiej — stłumili entuzyazm do przeszłości i zwrócili intellekt społeczeństwa do kwestyj współczesnego życia na poziomie wyłącznie jednej warstwy t. j. ludu. Wyrazem tego zwrotu jest pierwszy zbiór poezyj Tarasa Szewczenki (w r. 1840.) Szewczenko zwraca pchnął poezyę na nowe tory, wyjawiając w swych, pełnych uczucia i patosu, utworach duszę współczesną ludu ukraińskiego, jego wielkie cierpienie pod jarzmem t. zw. „kripactwa“. Po Szewczence, po r. 1860, występuje P. Kulisz, wnosząc nowy, czysto kulturalny element w poezyę, zmienia on jej kierunek, dotychczas prawie wyłącznie ludowy, na kierunek bardziej wszechludzki przyswajająciwszy jej formy i pierwiastki poezyi zachodnio-europejskiej. Zresztą brak w tym czasie w ukr. poezyi talentów oryginalnych. Najwyżej jeszcze wzniósł się po Szewczence i Kuliszu S. Ru-