Strona:Posażna panna.djvu/052

—  51  —

 Sędzia ubrał się co prędzej, pytając jeszcze konsyliarza, czyby nie było wskazanem poleżeć z dzień albo dwa w łóżku?
 — Po co? jesteś zdrowy, jak ryba, a pieścisz się tak, że wkrótce będziesz do niczego, jak stłuczona flaszka. A słuchajno: mówiłeś co z nią (mówię przez duże N) o katarze?
 — Ani słowa.
 — No, to dobrze. Podaj mi brzytwę. Nie bój się, nie skaleczy cię!
 — Ale powiedz mi tak mój Józiu, jakby to właściwie postępować z nią? Nigdy się jeszcze nie żeniłem...
 — Ja także.
 — Czy ona mnie zechce?
 — Wątpię.
 — Taaak?
 — Jak będziesz bawić Ją rozmową o chorobach i kodeksach...
 — Nie będę.
 — Bądź wesołym, chodź z nią po spacerach, przesadzaj rowy na rozhukanym koniu, potem padnij na kolana, choćby na wilgotnej ziemi, a przedewszystkiem bywaj często u Armanów.
 — Mnie także się tak wydaje, że jak w prawie cywilnem podstawą zasiedzenia jest posiadanie, tak podstawą konkurów częste bywanie w domu panny.
 — Więc idź zaraz do Armanów, dowiedz się o zdrowie pań po wycieczce i zacznij zasiedzenie małżeńskie.
 Z drugiej izby wszedł Cichocki, pytając:
 — Co wy tu spiskujecie? czemu drzwi zamykacie?
 — Kazio bał się przeciągu.
 — Jak zwykle. Cóż Józiu dzisiaj robimy?
 — Najprzód piszę list do ojca po pieniądze — odparł Plichta i w tym celu jednem pociągnięciem rękawa oczyścił połowę stolika z proszku perskiego, szczotek, grzebienia, biletów wizytowych itd.
 — Zostań tu Franiu — dodał do Cichockiego — pomo-