Strona:Posażna panna.djvu/085

—  84  —

znany nam już mecenas Broński, wysmukły brunecik z podkręconym wąsem i małemi baczkami. Milion nowin przynoszę!
 — No, wypaplaj, wypaplaj je zaraz, bo przy kartach nie będzie czasu.
 — Zaraz, zaraz. Cichosiu, dasz mi w poniedziałek odroczenie w sprawie Goldberg contra Kropiński, nie miałem czasu zrobić obrony, bo tańczyłem.
 — Co ci po odroczeniu, i tak sprawę przegrasz.
 — Ale sprawa się trochę odwlecze. Biednego Kropińskiego szarpią żydy na wszystkie strony, a pieniędzy brak! Teraz karnawał, Furda może się ożenić, to potem spłaci długi.
 — Mówią, że od Andzi dostał już kosza?
 — Prawda, prawda, właśnie to chciałem wam powiedzieć — ale właśnie dlatego potrzebuje odroczenia procesu, nim nową jaką partyę wynajdzie!
 — No, dam ci brevi manu odroczenie na trzy dni.
 — Bój się Boga! trzy dni! cóż to znaczy? teraz karnawał, choćbym chciał, nie potrafię przygotować obrony!
 — Dam czternaście dni.
 — Nie targuj się, daj trzydzieści.
 Cichocki machnął ręką przyzwalająco, a konsyliarz Plichta podniósł ręce do góry i zawołał z patetyczną zgrozą:
 — O! wy handlarze sprawiedliwości! celnicy! matacze!
 — Co się ty tam znasz na prawie, przerwał mu Broński, my się nie mieszamy do twej medycyny jak ludzi trujesz. Słuchaj lepiej nowin: Malski już, już prawie po słowie z panną Błocką.
 — Skąd wiesz?
 — W ostatnich dniach widziano go codziennie u Błockich —
 — To tylko poszlak, nie dowód.
 — Dziś przyszedł do niego z Wiednia bukiet. Rozumiesz, bukiet z Wiednia. Czy myślisz, że może dla swojej przyjemności sprowadził bukiet z Wiednia? hę?
 — A posłał go Błockiej?