Strona:Posażna panna.djvu/097

—  96  —

papier listowy, bilety i listy zapraszające gospodarza tego mieszkania na wszystkie bale, zabawy, herbatki tańcujące i nietańcujące; obok stała flaszeczka brylantyny, papierosy, popiół z papierosów, rozsypany tytoń, kołnierzyki; na krzesłach części garderoby, na podłodze znowu ordery kotylionowe, świeżo zrzucona bielizna; szafa, udekorowana na szczycie kilkudziesięciu pudełkami z tutek na papierosy, stała otworem, okazując we wnętrzu bogactwo garderoby Łukowskiego. Ramski musiał uprzątnąć jedno krzesło z kostyumu krakowiaka, aby na niem spocząć przez czas ubierania się aranżera.
 Nareszcie skończył Łukowski toaletę: przyglądnął się z zadowoleniem swej osobie w zwierciedle i nagle krzyknął:
 — Rond! aż Ramski podskoczył na krześle.
 — Trochę jestem zachrypnięty, rzekł po powyższej próbie głosu Łukowski.
 — Widzisz, zaziębiłeś się. A prosiłem cię, żebyś się dobrze otulił i przykrył!
 — Muszę połknąć parę jajek niegotowanych.
 — Popij wody z sokiem.
 — Wolę koniak. Teraz parę kołnierzyków do kieszeni. Rękawiczki? są. Szczoteczka? jest. Grzebyk? jest. Chusteczka? jest. Jestem gotów!
 — No przecie! Chodźmy. Postaw kołnierz od futra.
 — Czekajno, rzekł Łukowski stając w drodze i przykładając palec do czoła. Przychodzi mi coś wspaniałego do głowy...
 — Spiesz się, bo się spóźnimy!
 — Gdyby mi się to udało!...
 — Co takiego?
 — Ustawić damy w kadrylu według koloru toalet?!
 — Brawo! wykombinujesz to przy promenadzie.
 — Ba! to nic trudnego, ale jak wykombinować, żeby danserzy znaleźli się potem vis-à-vis swych danserek?
 — Prawda! pogubią się i nieład popsuje całą figurę.
 — To sęk; ale pomyślę nad tem. Jedźmy.