Strona:Powieści z 1001 nocy dla dzieci.djvu/72

 — Idź na prawo w las tą ścieżką, a zaraz je ujrzysz.
 Paryzada zabrała ptaka i zaledwie uszła kilka kroków, stanęła zdumiona, na widok złocistego źródła.
 Z cudnego białego kielicha marmurowego wytryskał słup promiennej wody, złożony z tysiąca mniejszych promyczków, jakgdyby piasek złoty unosił się w powietrzu a potem nie uroniwszy ani jednej kropelki, napowrót w marmurowy wielki kielich wpadał deszczem najpiękniejszych pereł.
 Paryzada przyglądała się ze zdumieniem temu bajecznemu widokowi i pytała ptaka, jakim sposobem przenieść ma to źródło do swego ogrodu.
 — Napełnij flaszeczkę wodą z tego źródła i przenieś do swego ogrodu, a wytryśnie tam wielkie źródło złoiste.
 — A teraz powiedz mi, gdzie się znajduje śpiewacące drzewo?
 — Zanieś mnie na lewo w zarośla — odrzekł ptak.
 Paryzada poszła wskazaną drogą i w samym środku lasu ujrzała grube drzewo. Z każdego listka wydobywa się tak dźwięczny ton, jakby tysiące fletów połączone jbyło w jedną harmonję. I znowu zapytała ptaka:
 — Jakże ja potrafię przenieść to drzewo do mojego ogrodu?
 Ptak odrzekł:
 — Urwij gałązkę i zasadź ją w swoim ogrodzie a wyrośnie z niej olbrzymie drzewo.
 — A teraz mój ptaszku, powiedz mi w jaki sposób odczarować zamienionych w kamienie braci moich i innych bohaterów, którzy cię chcieli posiąść?
 A gdy ptak nie spieszył się z odpowiedzią, rzekła rozkazującym tonem: