Strona:PraktykaBALTYCKA.pdf/189

Ta strona została uwierzytelniona.

Kolejność czynności refowania grota przedstawia Rys. 12.12 (1), (2), (3) i to bez względu czy będzie to refowanie „ręczne” czy „patentowane”. Zaczynamy od takiego wyluzowania fału aby za jednym zamachem udało się przenieść zaczep rogu halsowego refbanty do bomu. Jeżeli jeszcze w macierzystej przystani chciało się wam zaznaczyć (farbą) ten odcinek na fale – z pewnością obejdzie się bez poprawek. Poluzowany fał prowizorycznie (ale pewnie) obkładamy.

Wycofujemy się do noku bomu. Może nas w tym wyręczyć kokpitowy asystent sternika. Raczej nie sternik bo za bardzo będzie go ta czynność rozpraszała. Tu należy wybrać „do oporu ale z czuciem” krawat oznaczony strzałką na Rys. 12.12.(2) oraz strzałką (E) na Rys. 12.13 a następnie zamocować zarefowany róg szotowy grota do bomu, tak jak to pokazuje strzałka (E) na Rys. 12.13. Podniesienie zarefowanego grota (wybraniem fału do rozsądnego napięcia) oraz obwiązywanie bomu refsejzingami następować będzie podczas cyklicznie powtarzanych „podostrzeń”.

Rys. 12.13. Nok bomu z zarefowanym grotem. Krawat oznaczony literą „E” należy zawiązać szczególnie starannie.


Jeśli prace pokładowe spadają na jednego załoganta – należy pomyśleć o pewnym zmechanizowaniu czynności refowania grota.